Lantaran hayangeun pisan boga minantu m nak Wira ngabedokeun panglamar kolotna Ahman papacangan anakna Nyi Erum Padahal antara Ahman jeung Nyi Erum t h geus pakait pikir r k sapapait samamanis Ceuk angkananana b b sanan jeung m nak mah tangtu bakal ngangkat darajat dirina satata jeung m nak Tapi ta ambisi t h henteu kacumponan lantaran pib saneunana henteu nyaluyuan anakna meunangkeun Nyi Erum da lain babad t a cenah Ari Ki Wira t h asalna mah jelema malarat ngumbara ka D li sarta waktu balik deui ka lemburna jadi jelema beunghar Ngan hanjakal robah adat jeung kalakuanana ngarasa martabatna leuwih ti batur salemburna Kalakuanana geus ngalantarankeun anakna jeung pamajikanana hilang mulang ka asal Satuluyna Ki Wira jadi jelema nu sangsara tur ngalaman tunggara nu pohara ged na Dina s sa s sa hirupna man hna jadi pakunc n di pamakaman Pasirkunci Lantaran hayangeun pisan boga minantu ménak, Wira ngabedokeun panglamar kolotna Ahman, papacangan anakna, Nyi Erum. Padahal antara Ahman jeung Nyi Erum téh geus pakait pikir rék sapapait samamanis. Ceuk angkananana, bébésanan jeung ménak mah tangtu bakal ngangkat darajat dirina satata jeung ménak. Tapi éta ambisi téh henteu kacumponan, lantaran “pibésaneunana” henteu ...nyaluyuan anakna meunangkeun Nyi Erum, da lain babad téa, cenah. Ari Ki Wira téh asalna mah jelema malarat, ngumbara ka Déli, sarta waktu balik deui ka lemburna jadi jelema beunghar. Ngan hanjakal robah adat jeung kalakuanana, ngarasa martabatna leuwih ti batur salemburna. Kalakuanana geus ngalantarankeun anakna jeung pamajikanana, hilang mulang ka asal. Satuluyna Ki Wira jadi jelema nu sangsara tur ngalaman tunggara nu pohara gedéna. Dina sésa-sésa hirupna manéhna jadi pakuncén di pamakaman Pasirkunci.